прабач мяне, мая даражэнькая...даруй мне, что я так псую твае планы, што я не даю табе аніякай магчымасці рэалізаваць сябе. прабач...даруй мне маю нязграбнасць,мой партрэт у люстры, мае дрэнныя вынікі, маю залішнюю самаўпэўненнасць, мае бясконцыя адмоўныя рысы...ты такая моцная, але ты занадта лаяльна да мяне ставішся і занадта шмат даруеш...
а яшчэ я ўвесь вечар і ноч думаю, што я нічога з таго, што круціцца ў галаве, а тым болей у сэрдцы, не ўмею выказаць словамі...да і не только словамі...